Από τις εξετάσεις του Γ' Έτους 2005- 06
Εφημερίδα
«Αγγελιοφόρος» 17/6/2006
«Έγραψαν στο σανίδι»
Θα άξιζε κάθε
ευρώ του εισιτηρίου της, αν ήταν θεατρική παράσταση- παράδειγμα προς μίμηση για
πολλούς ανθρώπους του χώρου που δηλώνουν αβασάνιστα επαγγελματίες. Αν δεν το
ήξερες, σίγουρα δε θα μπορούσες να μαντέψεις ότι επρόκειτο για τις διπλωματικές
εξετάσεις υποκριτικής του γ’ έτους της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου
Βορείου Ελλάδος.
Ακόμη και ο
χώρος που πραγματοποιήθηκαν οι εξετάσεις, το μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών,
αποτελεί ακόμα μια απόδειξη ότι τα όνειρα βγάζουν φτερά κι από τα υπόγεια. Μ’
ένα σκηνικό λιτό. Μερικές καρέκλες μόνο. Εξάλλου το ταλέντο, η αγάπη για την
τέχνη και το μεράκι δε χρειάζονται «στολίδια» για να εντυπωσιάσουν. «Έφτασαν»
χωρίς δυσκολία στο κοινό, όπως φάνηκε κι από το χειροκρότημα. Στο φουαγιέ του
θεάτρου το «ζέσταμα» του κοινού είχε αναλάβει η προβολή της βιντεοσκοπημένης
δουλειάς των σπουδαστών πάνω στο «Μήδειας Υλικό» του Μίλερ, όπως παρουσιάστηκε
στο πλαίσιο του μαθήματος κατά το α’ εξάμηνο.
Οι εξετάσεις-
αποσπάσματα κειμένων που δούλεψαν στο β’ εξάμηνο- ξεκίνησαν μ’ ένα χορευτικό σε
αργή κίνηση, με γυναίκες ντυμένες στα λευκά, για να ανέβουν στη συνέχεια στη
σκηνή πλανόδιοι πωλητές, ήρωες στο έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές «Η νύχτα
ακριβώς πρίν από τα δάση», σαν δανεισμένοι από τους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
Ακολούθησαν πέντε θηλυκά ζευγάρια στα «Πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Κάντ» του
Φασμπίντερ, δέκα μονόλογοι- ξεχωριστά γοητευτικοί και συγκινητικά πειστικοί από
την «Ψύχωση 4:48» της Σάρα Κέην, μια σουρεαλιστική εκδοχή του «Ντεκαντάνς» του
Στίβεν Μπέρκοφ και, για αυλαία, τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ.
Οι σπουδαστές
κατάφεραν να επικοινωνήσουν το κείμενο στο κοινό. Άλλος χάρη στη σωματική του
εκφραστικότητα, άλλος μέσα από τη χροιά της φωνής του, άλλος μέσα από τις παύσεις
του. Και δεν υπήρχαν ατέλειες; Μα φυσικά, αλλά τέτοιες που μόνο σε πολλή
δουλειά και στο ταλέντο μπορεί να συναντήσει- άρα και να καλοδεχτεί κανείς.
Ο δάσκαλος
Ο δικαιωματικά
περήφανος δάσκαλος Πέρης Μιχαηλίδης, διευκρίνισε σχετικά στον «Α»: «Τα παιδιά
αυτά- και αυτό είναι μια μεγάλη αρετή του ΚΘΒΕ- είχαν υποδομή ως προς την
κίνηση, την καθαρότητα στην εκφορά του λόγου και το τραγούδι. Εγώ στη δουλειά
αυτή των προηγούμενων άξιων συναδέλφων «πάτησα» και οδήγησα σε ακραίες ίσως
μορφές θεατρικής έκφρασης, παρουσιάζοντας κάτι που είναι πολύ ελπιδοφόρο. Μια
απόδειξη ότι η σχολή του ΚΘΒΕ μπορεί να αναδειχθεί σε ένα πολιτιστικό κύτταρο
που θα τροφοδοτεί το ελληνικό θέατρο. Το κλειδί βρίσκεται στη συνύπαρξη της
κλασσικής παιδείας, την οποία το σύγχρονο θέατρο θα αποδομήσει, προκειμένου να
οδηγήσει στις λεγόμενες «προχωρημένες» και διαδραστικές παραστάσεις.
Τελευταία συμβουλή
Να μην πάρουν
στεγαστικό δάνειο, αλλά να φύγουν για το εξωτερικό πριν εμπλακούν επαγγελματικά
στην Ελλάδα. Αυτή είναι η τελευταία συμβουλή που δίνει ο δάσκαλος στους μαθητές
του: «Ένας ηθοποιός πρέπει λίγο να περιπλανηθεί, ανάλογα βέβαια με τις αντοχές
του καθενός. Τις ακαδημαϊκές γνώσεις τις έχουν. Από εκεί και πέρα να μην
ξεχνάμε ότι ηθοποιός είναι η ένωση εμπειριών και συγκινήσεων.»
Εμείς απλά να
προτείνουμε να συγκρατήσετε τα ονόματά τους, γιατί σίγουρα στο μέλλον θα μας
απασχολήσουν: Δημήτρης Μακαλιάς, Στέλιος Ανδρονίκου, Ηλίας Κουνέλας, Θοδωρής
Θεοδωρίδης, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Χρήστος Τανταλάκης, Σταμάτης
Μπαρμπαγιαννάκος, Πολυξένη Σπυροπούλου, Βάσω Τριανταφύλλου, Αγγελική
Μιχαλοπούλου, Έλενα Λιασίδου, Μυρσίνη Χρυσοχοΐδου, Καλλιόπη Σίμου, Ιωάννα
Πηλιχού, Μαρίνα Μανδρή, Νάντια Δαλκυριάδου και Ηλέκτρα Γωνιάδου.
Η κίνηση και
οι χορογραφίες ήταν της Τατιάνας Μύρκου, τα κοστούμια της Χριστίνας Μανωλά.
ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
